Kruidje-roer-mij-maar-wel

We liepen langs de reuzen over het grasveld waar de mimosa plantjes ineen kropen. Ik begreep het kruidje-roer-mij-niet maar al te goed terwijl ik naar één van de grootste landdieren keek. Mijn verleden had me angstig gemaakt voor de grijze huiden maar die angst verloor ik toen in Tilly, Seenuan en andere vriendelijke olifanten over de schouder streek.

Maanden ervoor hadden we het beste olifantenreservaat opgezocht en geboekt. Elephant Nature Park was prijzig maar ik zag dat de olifanten het goed hadden. Relaxed, gezond en met een vaste routine en eigen verzorger. Olifanten zijn niet goedkoop in onderhoud en ook het overkopen van olifanten uit hun arbeidersleven kost veel geld. Het was nogal een toeristische aangelegenheid maar één waar we niet omheen konden door Amarens haar liefde voor de dikhuiden. Het park blijft zich ontwikkelen voor het welzijn van de dieren terwijl ze het de toeristen ook naar de zin proberen te maken voor de prijs van een rib. We spendeerden de dag met voornamelijk olifanten observeren voordat de olifanten om 2 uur vrij waren van de groepjes mensen en wij in de minibus weer terug naar Chiang Mai reden.

We namen afscheid van onze topgids “Top” en relaxten voordat we een massage plek vonden en nog meer tot rust kwamen. Thaise massages net zo pittig als hun eten. Meneer trok aan het eind van de massage met rollende beweging, mijn rug over zijn knieën en ik lag letterlijk en figuurlijk dubbel. Ik had die move niet zien aankomen en ik moest mezelf tot bedaren brengen om de masseur zijn werk af te laten maken.
We fietsten weer naar de nachtmarkt en aten bij Vegan Heaven. Bij het hostel maakten we plannen om met Raphaëlle de volgende dag naar BuaThong af te reizen.

Plakkerig vond ik de sticky waterfalls niet, eerder glibberig op bepaalde plekken terwijl Ammie en ik naar beneden klommen met een touw. Maar weinig mensen volgden ons voorbeeld terwijl ze ons met een bescheiden applausje vanaf de trap toekeken. Onze Canadese vriendin besloot toen we beneden waren het toch ook maar te proberen, wij hadden immers toch ook niet onze nekken gebroken. Gezamenlijk maakten we de gevaarlijkere afdaling naar de bron waar de massa wegbleef. Het was heerlijk om daar rond te dobberen, te klimmen en met een liaan weer in het water te duiken. De aanwezige visjes knabbelden blij aan onze voeten en billen wat meerdere malen een gilletje teweeg bracht. Onze Grab chauffeur stond ons halverwege de waterval op te wachten en we trakteerden hem op een drankje terwijl we poseerden voor zijn selfie.

Bij terugkomst kleedden we ons om en liepen naar de massagesalon die wordt gerund door ex-gevangenen. Ik had er in Nederland al over gelezen en steunde graag een goed initiatief waarbij ik ook nog eens een massage kreeg.
In de middag fietsen we naar de zilveren tempel waar een vrijwillig verplichte donatie werd gevraagd van 50 baht. De ongelijkheid in ook deze religie werd duidelijk toen we werden geweerd uit de zilveren tempel als vrouw zijnde. Ik kreeg er de kriebels van terwijl de schoonheid en de details van de plek me niet ontgingen. Een vriendelijke man nodigde ons uit de tempel ernaast te bezoeken om ons verschillende principes uit het Boeddhisme te leren. Ik vertelde hem dat ik had gelezen over de meditatie cursus maar dat wij niet op die dagen in de stad zouden zijn. Hij stelde een korte les voor die we maar al te graag aannamen.
Er werd ons verteld dat er die avond een evenement zou plaatsvinden die we misschien graag zouden meemaken.

In de avond kwamen we terug bij de zilveren tempel waar al een flinke groep mensen zich had verzameld. Namen werden geschreven op een lang wit doek en monniken zongen en dansten. We namen het doek en liepen eronder een route door de mond van een draak waar het doek van ons werd overgenomen door monniken en om een stupa werd gedrapeerd. We liepen de tempel in (niet de zilveren) en bonden witte touwtjes om onze hoofden naar het voorbeeld van onze voorgangers. De touwtjes waren allemaal met elkaar verbonden door een soort net. Het was een grappig gezicht maar het gaf een bijzonder gevoel om op deze tastbare manier met de mensen om ons heen verbonden te zijn. We kregen weinig van de dienst mee behalve toen onze meditatieleraar ons en public ging overhoren van wat we die middag hadden geleerd. Gelukkig waren we samen anders hadden we nog zwaarder voor schut gestaan.
Na de dienst hadden we een prachtige wandelmeditatie met een kaarsje en zijden bloem in onze handen. Het leverde een paar mooie mental pictures op maar geen wijsheden. We namen afscheid en wandelden direct de nachtelijke weekendmarkt op. Heerlijkheden stonden ons op te wachten die we nuttigden onder het genot van Thaise muziek.
Chiang Mai is een grote stad in vergelijking met Leeuwarden maar dat zijn er veel. Gewapend met een plattegrond en een avocadosmoothie kon ik er mijn weg wel vinden.