Smile and strangle

Inspiratieloos op mijn vrije dagen

Wanneer ik aan het werk ben dan is mijn hoofd op volle toeren blog posts aan het verzinnen maar als je ervoor gaat zitten...
Het leek me leuk jullie mee te nemen in mijn leventje op het kasteel zodat jullie het misschien een beetje kunnen beleven door mijn ogen.

Je wordt wakker in een lichte kamer op de zolder van het hotel. Boven het restaurant en dat hoor je aan de potten en pannen die met veel geweld op het vuur worden gezet. Alles gaat er hier een beetje ruig aan toe behind the scenes. Je wilt nog niet wakker worden… gisteravond tot 01:30 gewerkt en daarna om sociaal te doen nog een drankje genomen met de collega’s. Op de kamer is het ook veel te gezellig dus je slaapt niet eerder dan 03:00. Ontbijt heb je al gemist want dan moet je voor de gasten komen en dat bestaat toch alleen maar uit een stukje stokbrood met jam.. het niet waard om 4 uur eerder voor uit je bed te komen na 4 uurtjes slaap.
Je denkt erover na om te gaan lunchen maar lunch is hetzelfde als het avondeten en bestaat vaak uit restjes van wat erover is gebleven van de avond ervoor. Het vooruitzicht om naar beneden te moeten is minder fijn dan om in je e-reader te duiken om nog een paar pagina’s te pakken voordat je je moet omkleden voor werk.
Met een kopje thee nestel je je in een hoekje van het bed met een spannend boek. De uren gaan te snel wanneer je vrij bent. Je begint vandaag om 16:00 en werkt tot sluit. Fermeture is een verraderlijke term want dat zou kunnen betekenen dat je klaar bent om 23:00 maar ook om 01:45.

Om 15:30 doe je je lange zwarte broek aan en je zwarte overhemd en zorg je ervoor dat je er representatief uitziet. Representatief betekend in deze hitte blijkbaar zeiknat van het zweet.
Nieuwe menu’s opplakken doe je blijkbaar niet snel genoeg volgens 1 van je mannelijke maar echt ongestelde collega’s. Schreeuwend stuurt hij de 16 jarige stagiaire naar boven die je alleen maar lief een zelfgemaakte smoothie kwam brengen omdat hij mij zogenaamd van mijn werk af hield. Die mannelijke collega schreeuwt nog wat om zich heen met veel ge-putain en gaat vervolgens golfen met de restaurant manager. Volgens mij is er wat mis met hem.. Toch doe je je werk met iets meer tempo en iets minder oog voor detail. Lekkere werkomgeving zo.

Na de menu’s af te hebben gemaakt, dek je de tafels buiten en vlieg je trappen op en af om naar het zwembad te gaan voor poolservice. Poolservice is fijn. Even een praatje maken met de gasten zonder het toeziende oog van de mensen die willen dat je altijd op volle snelheid werkt zelfs wanneer dat niet nodig is. Met een afgeladen dienblad en gebruikte zware handdoeken over je schouder maak je je weg terug naar het restaurant. De hagedisjes glibberen tussen je voeten door terwijl je het eeuwenoude bordes op loopt. Elke keer wanneer je het dienblad op de bar zet dan slaak je een zucht van oplichting, Handdoeken naar het washok brengen, nieuwe handdoeken meenemen. Bestellingen weer klaarmaken met bonnen die ondertekend moeten worden en daar ga je weer. Je denkt je nek nog eens te zullen breken over die ongelijke grond waarover je heen moet paraderen met een vol en loodzwaar dienblad. Toch doe je alles met een glimlach. De uren tussen 16:00 en 19:00 zijn relaxt vergeleken met wat daarna komt. Tussen 18:30 en 19:00 sprint je naar de keuken om wat te eten. Gelukkig smaakt alles goed wanneer je de rest van de dag niets gehad hebt want anders had je het waarschijnlijk weggegooid. Het restaurant waar je elke avond weer complimentjes over ontvangt van de gasten is minder vrijgevig in de smaken die ze het personeel aanbieden. Binnen 15 minuten moet je je eten pakken, naar buiten gaan waar er maar 4 stoelen staan om een plastic tafel (dus op de betonblokken ernaast zitten wordt ook vaak gedaan) , eten en dan weer klaar zijn om te werken.

Als je geen hospitality studie hebt gedaan dan valt er nog veel te leren. Als je vraagt hoe het moet dan kunnen ze je geen antwoord geven maar als je fouten maakt dan kunnen ze je heel goed vertellen hoe het anders moet. Dus fouten maken is echt de manier om hier dingen te leren. Etiket moet zo gedraaid zijn wanneer je gasten hun exclusieve wijntjes inschenkt. Regels en uitzonderingen op de regels. Ik heb me vaak afgevraagd hoe het zou zijn als ik nu die andere stageplekken had geaccepteerd. Ik mag niet klagen eigenlijk, dit is de hotelindustrie en zo gaat het er nou eenmaal aan toe maar ik mag wel zeggen dat ik het zwaar vind. Als je dit je hele leven zou doen dan zou je echt rond je 40ste al afgeschreven kunnen worden. *In mijn geval mijn 30ste*
SERVICE S’IL VOUS PLAÎT!!!! Hoor je uit de keuken, je kijkt om je heen achter de bar waar de anderen zijn maar die zijn in geen zonnebloemvelden of landwegen te bekennen dus ren je maar weer naar de keuken. *blablablabla bouillabaise blablabla foie gras table 93* met superhete borden ga je naar het hoofdpad want van daaruit kun je tenminste de tafels tellen. In je hoofd tel je de tafels waar je langs komt 20 30 40 links 60 70 80 rechts… je moet nog verder 90 91 92 93 Voor de zekerheid vraag je of dat wat je in je handen hebt hetgeen is dat ze besteld hebben. Gelukkig is dat het geval. Nu vinden ze het blijkbaar heel normaal om terwijl je de borden aan het neerzetten bent in opperste concentratie (want de borden moeten perse zo gedraaid staan naar de gasten) om je een verlanglijst aan drankjes door te geven. Je hebt het in je hoofd opgeslagen. Bouteille de la Rayre, 4 kir royaux, bouteille de Château l M Rouge Réserve, 3 coca light, 1 jus de orange fraîche oh et 2 San Pellegrino. Prima … maar dan moet je nog langs de andere tafels lopen waarbij ze je ook steeds aanhouden voor het 1 of het ander.
Bah.. Nahja… alles komt hoe dan ook wel goed maar het is vermoeiend. Wanneer je weer achter de bar komt zijn ze wat chagrijnig dat je weg was terwijl ze in de keuken boos worden wanneer ze je achter de bar zien staan wanneer er Service geroepen wordt. Het computersysteem is ingewikkeld met alle dingen die ze aanbieden maar ook dat komt wel goed.

Je polsen doen zeer van de volle dienbladen en je pink om de 1 of andere reden. De ontbijttafel is opgemaakt, de toiletten zijn schoon. Alle afwas is gedaan en die borrel kun je echt wel gebruiken. Aan de bar na sluitingstijd is alles weer goed en aardig. Er kan weer een glimlach af bij de schreeuwlelijk en iedereen is weer vriendjes.

Je sleept jezelf naar boven en wanneer de schoentjes uitgaan voel je hoeveel je eigenlijk gelopen hebt. Alsof duizend kleine naaldjes in je voeten prikken. Dit is een verschrikking geserveerd met een glimlach. Geef mij maar 2 of 3 keer de Lorentz op een vrijdagmiddag. Die zullen nu ervaren worden als een wandeling in het park. Die bestellingen mogen zonder etiquette worden afgeleverd. Hoe bedoel je tig verschillende besteksoorten? Hier heb je een plastic vork :P en anders eet je maar met je handen. … Och ik mis de Lorentz ;) Foie Gras? Bedoelt u frikandel of wilt u voor op het gras eten?

Tijd om te missen heb ik eigenlijk niet, al komt het missen soms in vlagen. Toen ik de hond van de baas aaide na sluitingstijd liepen mijn ogen wel even vol. Ik mis mijn lieve Aida en zelfs de wandelingen. Hier achter het kasteel zijn bossen die ze helemaal geweldig zou vinden. Ik was tussen 12:00 en 19:00 vrij een paar dagen geleden waarop ik besloot de bossen te gaan verkennen. De bossen hier zijn heel anders maar ook mooi. Wilder dan in Nederland. Na de heuvel op te zijn geklommen hield het pad op dus toen het andere pad maar geprobeerd. Weer een heuvel op. De track wordt ook gebruikt voor een Decathlon blijkbaar. Geen flauw idee waar ik naartoe liep besloot ik maar een pad weer naar links te nemen. Het vlinderpad heb ik het bestempeld want honderden vlinders fladderden er over het hoge gras. Bramen plukkende maakte ik mijn weg door het vlinderpad. Heerlijk zoete bramen die me deden denken aan de tijden op de camping waar we samen met mijn moeder en Joke bramen gingen plukken. Hier in de bossen hoor je echt helemaal niks behalve de wind in de bomen en de vogels die met elkaar kletsen. Ruim op tijd kwam ik weer terug bij het hotel, helemaal tot rust gekomen.

Vandaag (woensdag) besloot ik om wat vroeger op te staan. Ten eerste omdat ik nog een korte brief wou schrijven aan de 16 jarige stagiaire uit de keuken die vandaag om 12:00 zou vertrekken en ten tweede omdat ik vandaag wou paardrijden. Ik ben er vandaag achter gekomen dat de keuken niks voor de stagiaire heeft gedaan behalve hem gisteravond natgespoten met water. Ik vind dat gewoon sneu. Zo’n jongen die met zo’n passie op zo’n jonge leeftijd even naar Frankrijk gaat om ervaring op te doen in een professionele keuken, ik vind het stoer!

Na de gedagjes in mijn fancy paardrijbroek en sleeveless wit overhemd naar beneden gegaan. Dat witte overhemd zou ik echt niet aan hebben gedaan als ik me niet in dit gezelschap bevond maar het zag er charmant en netjes uit. Wonder boven wonder is het wit wit gebleven bij de paarden. Blijkbaar was het andere meisje er al op uit met Brill (grote (lees: dikke) witte Andalusiër) dus pakte ik het nieuwe paard Tango (mooi, elegant en grijze Andalusiër). Tango was niet zo lief geweest in de dagen ervoor blijkbaar en had het andere meisje er vanaf gegooid. Nu ben ik daar nooit zo bang voor dus na even longeren in het veld ben ik er maar op gestapt. Geen probleem tot hij gewoon niet verder wou lopen wat ik ook probeerde.. we waren nog maar net van de boerderij af. Na 5 minuten gaf ik het maar op en sprong er vanaf om hem mee naar boven te leiden. Daar aangekomen weer opgestapt en was er geen probleem meer. Wat een heerlijk paard! Ik denk dat Tango en ik wel een goed team vormen.  Een heerlijke buitenrit gemaakt waarvan ik denk dat een aantal van mijn vriendinnetjes thuis echt van zouden genieten.

That’s it for now … laten we even kijken of ik het internet kan manipuleren om te gaan werken. *gelukt!!!*


p.s. ik ben op zoek naar een vechtsport in de buurt... ideetjes?