Aye!
Door: Rowena K
Blijf op de hoogte en volg Rowena
18 Januari 2017 | Verenigd Koninkrijk, Fort William
Het was een mooie, frisse ochtend met veel wind en wij waren klaar voor de dag! Pap die hoefde niet zo nodig te blijven hangen dus na ons ontbijtje begonnen we aan een fikse wandeling over de velden en door het bos naar Balvenie Castle. Natuurlijk was deze gesloten maar die slimme vader van mij zag dat de hekjes die eromheen stonden wel heel laag waren. Dat was niet de laatste keer dat we vandaag huisvredebreuk pleegden. Eigenlijk krijg ik het altijd bloedheet als ik iets doe wat niet mag maar de schoonheid van het kasteel deed me alles even vergeten. De hooglandse koeien keken ons vanuit het weiland ernaast vriendelijk aan met hun lange wimpers. De weg naar Fort William was lang maar we pauzeerden regelmatig om even de magische landschappen op te nemen. Carrbridge deden we aan voor de vroeg 18de eeuwse brug, de dam in het Cairngorms national park en het uitzicht op Loch Laggan. Toen we in de verte een puntig kerktorentje zagen pronken bovenop een heuvel gingen we daar naartoe op expeditie. Dat dit kerkje op privé terrein stond maakte ons wederom niet uit. Het huis ernaast stond te koop en er was geen auto in zicht. Pap en ik namen onze broodjes mee en bezochten het vervallen kerkje. We liepen net terug naar de auto toen het hek open ging en een auto onze kant op reed. Ik schaamde me diep toen het autoraampje naar beneden ging. Een niet heel vriendelijk uitziende vrouw nam ons in haar op en ik ging voor de domme buitenlandse toerist act. Ze vroeg ons of we toeristen waren en ik zei ja, dat we het kerkje hadden bezocht en dat we uit Nederland kwamen met een onnozele glimlach. Ze reed verder en ik kon niet snel genoeg wegkomen. Toch wel mooi bezichtigd! De kronkelende weggetjes brachten ons bij onze B&B waar we werden ontvangen met thee en gebak door onze super hosts. Inverlochy Castle had haar poorten wel voor ons geopend en relaxed liepen we door de met geschiedenis doordrenkte ruïne. Het stadje zelf is klein maar schattig. Onderaan de voet van Ben Nevis vonden wij onze weg naar het Highland museum welke door vrijwilligers gerund werd en ons zelf op dit punt van onze reis nog veel geleerd heeft. Na een drankje eerst weer naar onze accommodatie. S'avonds na veel restaurants te hebben afgekeurd op te weinig gasten of te hoge prijzen, zijn we beland bij de Ben Nevis' Jacobite Lounge. Erg vriendelijk personeel en indrukwekkende huisgemaakte hamburgers die we beiden niet eens helemaal opkregen. Morgen weer leuke dingen op de planning. Nu eerst slapen in het beste bed ooit.