Haste ye back!

Met een beetje raar gevoel in mijn buik werd ik wakker vanochtend. Dit was de laatste dag op avontuur met mijn vader en daarbij komt ook een einde aan dit reisverhaal. Ik hoop dat jullie allemaal hebben meegenomen van deze bijzondere ervaring.
Nu dan mijn verslag van deze druilerige dag.

Ik keerde mij bij het ontbijt even om om toast te pakken toen pap stiekem zijn Black pudding op mijn bord gooide. Eigenlijk ben ik ook niet zo'n fan maar ik ben geen watje dus ik at mijn hele bord leeg. Pap stond al bij de auto denkend dat we weg zouden gaan. Hij had alleen de pub nog maar gezien! Nu is er veel meer in Stirling te zien en beleven dus had hij pech en moest hij wederom de berg op. Eenmaal bij het kasteel hadden we beter uitzicht dan gister bij het William Wallace monument, we konden het monument zelfs zien liggen in de verte. Op de terugweg leken er veel winkels open te zijn net als een groot winkelcentrum. Na een kijkje was het dan toch tijd om verder te rijden maar niet ver. The battlefield of Bannockburn stond op ons lijstje waar de Schotten in 1314 zegevierden. Na ons respect te hebben betuigd zijn wij naar Culross gereden. Een dorpje wat in bijna 300 jaar weinig veranderd lijkt. Ik zeg lijkt omdat er van de 11 ale houses in de 18de eeuw nog maar 1 over is. Het dorpje wordt gebruikt als set in Outlander als Inverness. Ik werd er wel heel blij van zelfs al was er weinig open. De Inn had nog een verrassing voor mij toen ik het toilet bezocht. Er stond daar namelijk een Schotse jongeman in kilt... Van hout weliswaar maar dat maakte het gemakkelijker om onder zijn kilt te spieken. Ik lag dubbel in de wc en probeerde met een strak gezicht weer de drukbezochte inn te betreden. Ik ga niet verklappen wat ik onder de kilt zag, daarvoor moet je zelf naar Culross. Over de mooie weggetjes met zee aan de ene kant en bos aan de andere kant ging ik nog even mindful genieten. Ons hotel ligt bij het vliegveld en heeft een winkelcentrum op loopafstand. Daar hebben we snel iets gegeten voordat we weer naar de kamer gingen. Ik mis het land nu al en ik ben er nog!