Het zomerhuis

Vroeg werd ik wakker van huisgenoten maar met plezier stond ik op. Ik kleedde me aan en pakte een bekend boek uit de boekenkast. "Harry Potter of Fangen fra Azkaban". Geconcentreerd las ik de eerste pagina, ik had het boek immers eerder gelezen in drie verschillende talen. Ik wist wat er staan moest maar het uitspreken kon ik niet. Lin kreeg toen ze wakker werd het boek dan ook meteen onder haar neus geduwd om een stukje voor te lezen. Vol van de taal en vol van het ontbijt verliet ik het appartement met mijn rugzak op mijn rug.
Bij de T namen we kort afscheid en liep ik naar de David collection. Nog niet 5 km lopen. Onderweg kwam ik een bakkerij tegen en ik moest naar binnen! Gelukkig accepteerden ze mijn pinpas en kon ik lekkers meenemen. Ik was veelste vroeg en besloot een wandeling te maken door de tuinen. Ik kwam 10:20 weer terug en keek links en rechts of Johnny er al aankwam toen er van achter op mijn schouder werd getikt. Een goed geklede meneer die er erg onpelgrimachtig uitzag glimlachte breed naar me en ik gaf hem een grote glimlach terug vergezeld met een knuffel.
Het museum waar we elkaar ontmoeten was mij aangeraden door Lin en was prachtig. Toch vond ik soms de verhalen van Johnny nog interessanter dan de artefacten. Hij was een museum aan informatie in de fysieke vorm van een museum.

Er was onvoldoende tijd om een tweede museum te bezoeken dus gingen we naar de kleine meermin waar een groepje toeristen de wind trotseerden om haar te bewonderen. Ik vond haar mooi en haar vinnen subtiel vormgegeven. Er waren veel mensen teleurgesteld maar namen met een big smile een selfie. Johnny leek verbaasd dat ik geen spijt had van de lange wandeling voor het korte bezoek.
We liepen met een vaart naar het restaurant wat Johnny had opgezocht en ik stuurde Lin een bericht om dat haar te laten weten.
Al het eten in het buffet was op zijn minst vegetarisch en ik at tot ik barstensvol zat. De gesprekken gingen veel over de camino en over camino-stijl gebeurtenissen. Na ons heerlijke maal nam ik afscheid van Lin en ging ik met Johnny naar zijn zomerhuis op het eiland Orø waar ze sinds hun pensioen permanent zijn gaan wonen.
Via ferry en postkantoor kwamen we bij het huis aan. Gitte was hartelijk en bracht me naar mijn heerlijke kamer. Ik bracht op mijn beurt mijn eetbare geschenken en leerde snel Deens.
Ik bekeek Johnny zijn Camino boek en zag plots mijn naam. Een dag uit het dagboek van de camino waar ik deel van uitmaakte maar vanuit zijn perspectief. In opperste concentratie las ik de twee pagina's. Mijn al opgedane kennis en context hielpen en ik kon het zowaar lezen! Het was verschrikkelijk gezellig en het avondeten om naar huis over te schrijven. Voldaan van het eten, de gesprekken en de dag kroop ik in bed.