Quizás sí, quizás no

De titel vertaald zich vanuit het Spaans naar "Misschien, misschien ook niet."
Misschien is een woord welke mijn dagen domineert. Misschien is onzeker, twijfelachtig en veranderlijk. Plannen worden veranderd op een dagelijkse basis zonder dat ik daar ook maar een beetje invloed op kan uitoefenen.
Weet ik nu wanneer de trouwerij zal plaatsvinden? Nee. Weet ik of ik aan het einde van deze lockdown nog in mijn trouwjurk pas? Nee, waarschijnlijk niet.
Oké hier kan ik wellicht nog een beetje invloed op uitoefenen. Ik zou natuurlijk kunnen stoppen met het mij volvreten. Een paar nachten terug kon ik niet slapen en begon ik eindelijk aan mijn Mata Hari tekening. Toen ik niet verder kwam besloot ik dat 03:30 een perfect tijdstip was om Schotse shortbread koekjes te bakken. Een paar in de standaard vorm en een paar in prachtige dinosaurusvormen. 2 Stegosaurussen, 1 T-rex en 3 Brontosaurussen met een tulp, een blaadje en ander spul.
Ik sta veel in de keuken op het moment, vaker dan normaal en ik sta normaal al vaak en veel in la cocina.
Zelf vleesvervangers maken met tarwegluten, roze koeken en natuurlijk twee warme maaltijden op een dag.
Vandaag begon ik de kookdag met het maken van een tutorial voor een vriendinnetje voor bechamelsaus. Ik wist niet zo goed wat er mis kon gaan, maar er werden toch problemen ondervonden. Ik heb zelf al vaak zonder problemen een bechamelsausje gemaakt (zowel vegan als vegetarisch), nu als een Friese Nigella Lawson met een camera op mijn gezicht. Gewapend met mijn al eerder zelfgemaakte sojamelk, volgde ik de verschillende stappen. Het was een succes! Ik gebruikte mijn sausje zelf voor een ovenpasta met broccoli.
Na het middageten besloot ik nieuwe sojamelk te maken en daarna tofu.
Het is best arbeidsintensief om deze dingen te maken maar er is hier in de buurt geen goede toko te vinden en in de supermarkt vragen ze de hoofdprijs voor een klein blokje.
Terwijl ik de gemixte sojapulp aan het uitmelken was met een theedoek, dacht ik aan de tijd dat ons paardje Lelie in Frankrijk stond bij de homeopathische paardendokter en zijn biologische boerderij. Wanneer wij dan in de zomer Lelie bezochten, stond ik voor dag en dauw op om te helpen de geiten te melken. Nu ik geen dierlijke melk meer drink is dat nog steeds geen rare herinnering. Ik ben blij dat ik net zo van een glas noten/bonen/plantenmelk kan genieten als van een vers glas geitenmelk. In Spanje heeft een groter percentage van de bevolking last van lactose intolerantie dan in Nederland, waardoor er in de winkel geen schaarste is aan opties voor de veganist qua melk. Vleesvervangers doen ze minder goed dan Nederland. Het voelt wel alsof hun vleesvervangers 15 jaar vertraging hebben, hier in Valladolid iig. Dan is het toch wel fijn dat ik niet bang ben voor een uitdaging in de keuken.
Mijn voorraad tarwegluten en seitan is zo goed als op dus hoop ik dat er een aantal zakken bloem in de opslag op mij staan te wachten. (De zakken zitten nog dicht en ik heb alleen gezien dat er 20 euro aan boodschappen niet geleverd is)

Vandaag geen activiteiten met David ondernomen, gisteravond plukte hij zijn film "84 Charing Cross" uit de mogelijkheden en David lachte mij uit toen ik aan het einde van de film oncontroleerbaar aan het janken was.
Hoewel het acteerwerk top was en de dialogen ook best plezant, het einde was verschrikkelijk onbevredigend. Die tut verdiende zo'n 300 dollar per maand, die tandarts zegt dat er voor 2500 dollar aan gebitswerk moet worden gedaan en begint gewoon gelijk. Ja joh... Dat was niet waarom ik huilde trouwens. Ik huilde omdat toen die snukhoofd pas toen de arme man was overleden en de boekwinkel was gesloten, besloot om naar Engeland te komen. Nee...je gaat me niet vanaf 1949 tot de Beatles aan het lijntje houden om vervolgens te eindigen met " Here I am, Frankie; I finally made it." Fuck dat.

Als David nog zo'n film achter de hand heeft (aannemelijk) dan heb ik daar vandaag geen zin in. Zoveel positiviteit kan ik vandaag niet opbrengen. Pale blue eyes van the velvet underground staat op repeat en ik heb vanmiddag zelf El condor pasa op de ukelele leren spelen. Stel je er maar niet teveel van voor want ik ben geen tokkelwonder. Het belangrijkst voor mij is dat ik er blij van word.

Ik hoop dat jullie allemaal veilig zijn en veilig blijven.