Last minute change of plans

Ik sleepte mijn rugzak uit mijn slaapzaal en pakte deze in het halletje verder in zodat ik niemand zou wakker maken. Ik sprak tijdens het inpakken de even vroege Luis nog even. Hij zou naar Tel Aviv reizen om daar een auto te huren en naar Nazareth rijden. Ik was een beetje jaloers dat hij meer dagen had te besteden in het prachtige Palestina. Als ik niet de dag erna mijn vlucht terug naar Nederland had, dan had ik hem gevraagd of ik met hem mee mocht naar het Noorden.

Ik zette mijn rugzak in de woonkamer en ging nog een laatste keer door de oude stad lopen. Weer vond ik nieuwe straatjes en er waren nog maar weinig mensen te been dus het voelde alsof ik de stad voor mijzelf had. Oude muren met veel verhalen, pilaren en af en toe een blik op het ondergrondse gangenstelsel. Ik liep over een plein heen waar jonge Joodse jongens aan het spelen waren. Tijdens het rennen viel een keppeltje af die vervolgens snel in de broekzak werd gestopt om daarna weer hard verder te rennen. Ik liep via de stadsmuur naar een boekenwinkel dat mij was aangeraden en naar de graf tombe. Na dat bezoekje ging ik weer terug naar het hostel en kwam onderweg nog mijn Turkse vrienden tegen die de dag ervoor mij met liefde Turkse sokjes hadden gegeven die zijn moeder had gebreid. We hadden in de dagen ervoor interessante discussies gevoerd en ik nam me voor om ze in Turkije op te zoeken.

Ik knuffelde de mensen in het hostel en pakte mijn rugzak en vertrok weer naar Ramallah. Daar aangekomen ging niet alles volgens plan dus vulde ik mijn dag ik. Silwadi juice bar, broodjes bij de bakker en door naar het Yasser Arafat museum. Na een korte security check mocht ik door het hek waar het prachtige mausoleum van Arafat werd bewaakt door 2 vriendelijke bewakers. Ik liep er na het even bewonderd te hebben, verder naar het museum. Het moderne gebouw is om het oude hoofdkwartier van de oud leider heen gebouwd. Hier werd hij ook wekenlang belegerd door het Israëlische leger. Arafat blijft een beetje controversieel maar hij heeft toch ook wel heel veel goede dingen gedaan. Ik was blij het museum te hebben bezocht en vond mijn weg weer naar het museum waar ik op mijn vriendin wachtte. Zoals velen van jullie misschien weten is geduld een schone zaak maar niet één van mijn deugden. Na een paar uur wachten zonder bericht was ik een beetje teleurgesteld. Ik had immers zoveel meer met mijn dag kunnen doen. Spontaan besloot ik te vertrekken. Ik liep het gebouw uit door de markt naar buiten. Onderweg zag ik een jongeman in speciale traditionele outfit met een mooie goudkleurige kan sapjes verkopen. Ik had deze straatverkopers eerder gezien maar had tot toen nog niet durven vragen. Ik stapte over een innerlijke drempel en op de man af. Hoeveel het zou kosten? Hij schonk een bekertje in en gaf het aan mij. Nog steeds een beetje onbekwaam met de buitenlandse munten hield ik mijn hand vol kleingeld op. Meneer wou er niks van weten en gaf me een grote glimlach. Ik glimlachte terug en bedankte hem.
Ik liep met mijn lekkere maar ikweetnietvanvoor-sapje naar het busstation. Ik vond het moeilijk om weg te gaan maar als ik eenmaal een idee in mijn hoofd heb, dan hou ik me daar aan. Ik reisde met veel omwegen en moeite naar het vliegveld bij Tel Aviv. Internet was schaars en de behulpzaamheid van mensen op dat moment ook. Ik zag mijn bus achter een hek voor mijn neus wegrijden en moest daardoor meer dan een uur wachten op de volgende. Een behulpzame buschauffeur bracht me naar een andere behulpzame buschauffeur waardoor ik dan toch op het vliegveld aankwam. Ik keek niet uit naar weer een gebroken nacht maar ik was blij dat ik er in ieder geval op tijd was. Mijn buschauffeur vond het niet zo'n goed idee. Niemand die ik sprak vond het een goed idee en mama zei dat ze persoonlijk voor mijn hostel zou betalen als ik er één zou boeken. Mijn nieuwe vriend de buschauffeur hielp mij een kaartje voor de trein te halen die mij naar het centrum zou brengen. Tijdens mijn wachttijd boekte ik snel een hostel met een 24/7 receptie had. Ik stuurde een berichtje dat ik laat zou kunnen zijn. Ik miste mijn halte en moest daardoor weer terug. Na een half uur lopen in het donker vond ik mijn weg naar het hostel.
Ik wist niet hoe ik naar binnen moest komen maar er waren nog twee jongens in de tuin. Ik zwaaide over het hek heen waarna er een spontaan theaterstuk plaatsvond waarbij zij mijn gevangenen waren. Gelukkig lieten ze mij daarna snel naar binnen en bracht de extravagante Italiaanse designer mij naar binnen. Shawn zat achter de receptie en had alles al perfect voorbereid. Ik was zielsgelukkig en zat even om bij te komen. Ik vertelde het thuisfront dat ik was op de plaats van bestemming was aangekomen. Ik ben geen fan van bier maar doe af en toe mijn best voor David. Ik haalde een speciaalbiertje uit de automaat en bleef even kletsen. In het midden van de nacht sloop ik mijn kamer binnen en probeerde ik de meegegeven lakens over mijn bed te wikkelen. Ik plugde mijn telefoon in en powerbanks en viel als een blok in slaap.

De laatste in bed maar de eerste eruit. Ik keek de ruime vrouwenkamer rond welke echt bizar stil was geweest in de nacht. Geen gesnurk! Ik zeg niet dat vrouwen niet snurken maar procentueel gezien snurken er meer mannen dan vrouwen. Weer sleepte ik mijn rugzak de zaal uit en deed na een hete douche mijn bloemetjesrok aan. Ik was om 7 uur klaar om de oude stad Jaffa te ontdekken. Het was een korte wandeling en de nog half slapende stad was groener dan waar ik in de afgelopen dagen gewend aan was geraakt. Palmbomen en kleurrijke bloemen die sterk afstaken tegen de historische gebouwen waren overal tussen gestopt. De Middelandse zee was in tegenstelling tot de Dode zee, een echte zee en wijds.
Ik ontdekte de straatjes en gaf mijzelf een tour met behulp van Google. Ik besloot iets te eten op een schattig plekje met veganistische opties. Het werd een uitgebreid ontbijt van vegan shakshuka met aubergine, kikkererwten, tahini, olijven en vers brood. Wallah..

Ik liep door naar de vlooienmarkt en ik vond een pareltje. Ik zag het boek al op een afstandje liggen en liep er vlot naartoe in het geval iemand het voor mijn neus zou wegkapen. Harry Potter in het Hebreeuws! Na te hebben afgedongen tot 8 shekels gaf ik de aardige man de muntjes en liep trots met mijn boek verder. Ik deed een wens op de wensbrug en liep toen terug naar het treinstation welke echt te ver was. Ik had moeten uitzoeken hoe ik daar met het openbaar vervoer kwam maar die tijd had ik gestoken in het zoeken van andere informatie. Ik liep verder en vond het treinstation. Ik probeerde een kaartje te kopen maar een groepje mensen dat daar stond zei dat er geen trein naar het vliegveld ging. Ik begreep niet waarom en/of ze de waarheid spraken. Ik werd een beetje minder zen en ook echt niet vrolijker van de taxichauffeurs die als aasgieren voor het station stonden. Na proberen te onderhandelen haalde ik mijn handen op en vertrok naar het busstation. De lijn voor de controle was lang en ik wist niet eens zeker of er wel bussen gingen. Ik smeekte een taxichauffeur mij te brengen voor de laatste shekels die ik had en 20 euro. Hij vertikte dat en ik vervloekte hem en zijn werkdag. De trein zou ik voor 4 euro kunnen hebben. Ik zocht in elk vakje van mijn beurs en een iets vriendelijkere chauffeur nam mij voor 28 euro mee naar het vliegveld wat serieus maar een kwartiertje rijden was. Ik baalde maar was tegelijkertijd blij dat ik voor nu nog op tijd was voor mijn vlucht. Ik ging naar een vriendelijke guard voor mijn intake vragen. Ik was van te voren door de taxi chauffeur ingelicht dat ik op veel van de vragen nee moest antwoorden zoals op de vraag of ik cadeautjes had gekregen. Het gesprek verliep soepel en ik mocht door naar de douane. Mijn koffer werd leeggehaald en met een elektrodestick gepoked. Mijn kleine tasje werd zo'n 4 keer gescand waarna ze mijn nagelvijl eruit pikten. Ik vond persoonlijk mijn scheermesje of pincet gevaarlijker maar ik maak de regels niet.

Omdat de taxichauffeur alleen mijn euro's had ingenomen, had ik nog net genoeg voor een cola zero. Eigenlijk zou ik Coca Cola moeten boycotten maar ze hadden geen Pepsi en ik had het heel hard nodig. Ik zat naast de fontein en voelde een last van mijn schouders vallen. Ik wou nog lang nog niet weg maar ik was dankbaar voor de tijd die ik had gehad.

Palestina is een prachtig land met nog mooiere mensen.