Pratende skeletten

Ik sprong op en klopte bij Amarens op de slaapkamerdeur. Ik plofte bij haar op bed en liet haar de mooie vluchtaanbieding zien naar Bangkok. Slaapdronken maar enthousiast zei ze dat we het moesten boeken.
Na veel dagdromen werden onze reisplannen dan toch ineens een stuk concreter.
Het plannen en organiseren kon beginnen en de maanden vlogen voorbij. De Lonely Planet guide en internet waren mijn vrienden terwijl de reis vorm begon te krijgen. Ik stelde een mooie reisroute samen om zoveel mogelijk van dit land te zien en ook om mijn zusje de reis te bezorgen waar ze van had gedroomd.

9 juni werden we door onze ouders naar het treinstation gebracht van waaruit we naar Antwerpen zouden reizen. Er is een raar iets waarbij tickets vanuit België goedkoper zijn, zelfs wanneer de vlucht vertrekt vanaf Schiphol. Voor € 200,- p.p. vonden wij het geen straf om een weekend Antwerpen aan onze reis vast te plakken.
Het was op dat moment al heerlijk om even weg te zijn.

De dag erna reisden we terug ons land in en naar Schiphol voor onze vlucht naar Bangkok. De vlucht was fijn en de goede zorgen van het KLM personeel zorgden ervoor dat Amarens haar vliegangst overwon.
Na de inquisitie bij de douane konden we door en hebben we geld gepind. Twee colaatjes hielpen ons een groot billet te breken om de treinreis mee te betalen. Bij het eindstation stapten we uit op een vies warm perron. Binnen een halve minuut vonden we al dat we teveel kleding aanhadden. Geen taxi's en ook geen tuktuks te bekennen toen we de trappen waren af gelopen, wel een poster voor een taxi App.
We besloten bij gebrek aan internet een stukje te lopen waarna we dan toch een tuktuk vonden. Ik wist dat we er teveel voor betaalden, omgerekend zo'n 5 euro, maar hij was de enige. Wij wouden ons hostel vinden zonder 5 kilometer te moeten lopen in de hitte waaraan we nog niet waren geacclimatiseerd.
Met een grote glimlach raceten we door de metropool met meer indrukken dan we in een kwartier konden verwerken. Meneer zette ons aan het begin van onze eenrichtingsweg af omdat hij waarschijnlijk geen zin had om een blokje om te moeten rijden. We liepen met onze backpacks door de straat met zwerfhonden, eettentjes en hostels tot we bij die van ons terecht kwamen.

Die eerste dag hebben we het rustig aan gedaan en de buurt verkend. De Khaosan road bleek op korte loopafstand te zitten van ons hostel en rijk te zijn aan fijne eetplekjes, supersmoothies en massagesalons.
De massages werden als lopende band werk gedaan bleek wel, maar dat maakte ze niet minder goed. Vanvisa was mijn masseuse en ze leek haar best te doen me uit elkaar te trekken. Amarens en ik liepen gelukkig uit de salon. De eerste dag was overweldigend. De kleuren, geuren en geluiden, ik wou alles in me opnemen. We deden een drankje voordat we over de brug en langs tempels weer naar ons hostel liepen.

Het zeggen van 'Vroeg uit veren' zou een verkeerde indruk wekken van het bed waarin we sliepen. Als het matras in feite houten planken waren geweest, met een hoeslaken, zou ik niet verrast zijn geweest.
Ik had de App 'Grab' geïnstalleerd waarmee we snel een rit vonden naar het kunstenaarsdorp Baan Silapin. Daar aangekomen dronken we heerlijke groene ijsthee en voerden we de meervallen vanaf de houten kade. De Thaise poppenshow werd niet opgevoerd die dag maar ik geloof dat de vissen voeren toch het hoogtepunt van mijn dag was gebleven. Ik had het ook alleen kunnen weten dat er geen theater werd opgevoerd, als ik hun Facebook pagina had gevolgd en daarnaast ook nog Thai had kunnen lezen. We hebben wel het theaterhuis bezocht en de bijzondere poppen gezien die me deden denken aan het poppenmuseum van mijn vroeger.
We aten een heerlijke maaltijd en liepen verder door het dorp.
Schouders werden braaf bedekt en schoenen werden netjes bij de opstapje neergezet voordat we de tempel binnen gingen. Een vriendelijke monnik vroeg ons waar we vandaan kwamen en dat zelfs Nederland een plekje op de muurschildering had.
Na water uit een apparaat te hebben getapt waarvan we rijk zouden worden, hebben we ook nog een muntje in een kastje gestopt waarvan een skelet had gezegd dat het je geliefden merit zou geven. Als we zouden blijven luisteren naar bordjes en plastic skeletten dan zouden we snel door ons geld heen zijn.

We liepen een stukje langs de huizen waar toeristen vreemd waren tot we bij de grote weg kwamen en de bus opzochten. De bus was geen succes omdat deze alleen naar onbekende plekken ging dus zijn we gezwicht voor een taxi. Op de Khaosan namen we nog een massage, aten we wat kleins en hielpen Thaise studenten met hun Engels. De taxichauffeur had ons verteld over de Patpong markt en volgens hem was dat een must-see.
We besloten de markt te bezoeken waar we tussen de namaak producten en de hoeren liepen. Om de vier meter werd ons gevraagd of we een pingpong show wouden bijwonen. Amarens vertelde me meer dan ik ooit over de praktijken wou weten en ze vond het allemaal reuze interessant.
Verschrikkelijk oude mannen liepen met verschrikkelijk jonge meisjes en ik was blij weer te vertrekken. Op zo'n anderhalf kilometer afstand stond de Lebua Skybar die naast een geweldig uitzicht, ontiegelijk dure drankjes en selfie-opties serveerde. We genoten van het leven en ons waarschijnlijk duurste drankje ooit. We betaalden de hoge rekening om vervolgens een goedkope tuktuk verder af te dingen om thuis te komen.
Met al een paar mooie ervaringen op zak, wisten we dat het nog maar het begin was van ons gezamenlijke avontuur.