Nostalgisch naar nu

Vroeg zat ik op het scootertje naar de Franse croissanterie terwijl ik Amarens haar roes liet uitslapen. Ik was maar op twee kilometer afstand maar ik was al lang niet meer zo ver bij haar weg geweest. Ik nuttigde mijn ontbijtje terwijl ik gezellig met de jonge Franse eigenaresse babbelde. Ik nam een croissantje mee voor Ammie en haalde bij de 7-eleven een aantal andere producten om haar weer functioneel te krijgen.
Er is een kleine sauna ruimte die in eerste instantie gebouwd is door en voor monniken niet ver van de tempel. De kruidenstoomsauna zou goed zijn om te detoxen en ik vond dat een prima idee. Ik had lang genoeg aan het strand gezeten toen ik Ammie het bed uit sleepte. Samen op de scooter reden we naar de sauna. Het deed een beetje provisorisch aan, maar gekleed in mooie doeken, doken we het stomende vrouwenhok in. Uit het kruidenmengsel herkende ik niks behalve een vleugje citroengras. Het deed Amarens zich niet beter voelen maar ik kwam er gerevitaliseerd weer uit.
We besloten de tip op te volgen van een vriend en naar Leela beach te trekken. Het was niet ver van het strand waar we de avond ervoor feest hadden gevierd. Leela beach was prachtig en het water helder. Dobberen in de zee resulteerde in de vreemde gewaarwording dat ik in mijn kont werd geprikt. Een zee-egel vond duidelijk dat ik zijn of haar uitzicht verpestte. Het mooie beestje was er niet alleen dus liep ik voorzichtig weer richting het strand. We aten lunch in Haad Rin voordat we weer terug naar ons hutje gingen. Ik zette Amarens af en bracht zelf de snelheidsduivel weer terug naar de verhuurder. De avond spendeerden we in het stadje en aan het strand.

Ik checkte ons uit en de taxi stond ons al op te wachten om ons naar de haven te brengen. Ik durfde het niet aan om Amarens weer te laten lopen. Deze reis liep was voorspoediger dan de rit die ons naar het eiland toe had gebracht. Direct vanuit de ferry konden we instappen in een tourbus met de jongens die we op de haven hadden leren kennen. Het was een lange rit naar Phuket maar wel een directe.
Eenmaal aangekomen in Old Town kregen we de prijs voor de tuktuktaxi aardig omlaag met drie anderen terwijl we bij onze hostels werden afgezet. Ons hostel was heel erg tof en had meerdere hangplekjes. We hadden niet naar buiten gehoeven maar we zaten in het midden van de oude stad en er was teveel te zien. De Portugese koloniale stijl van de huizen bracht een glimlach op mijn gezicht. Deze wijk in Phuket was een pareltje en ik genoot van de wandeling door de stad. Een luxe uitziend plekje lokte ons naar binnen. Ik had te hoge verwachtingen door de sfeer die het restaurant uitstraalde. De keuken was niet denderend maar ik was blij dat we er hadden gezeten. We hadden nog steeds trek toen we er weggingen en we konden nergens anders terecht om te eten. Zelfs de nachtmarkt had geen eten wat we niet eerst zelfs moesten koken. Ik kocht er wel een aantal mango’s en mangostenen voor het ontbijt.
De vriendelijke jongeman die de eigenaar en ontwerper was van het hostel hielp ons een pizza bestellen en zo werden onze buiken toch nog goed gevuld.

Phuket was ook de volgende dag nog mooi, ik checkte een paar punten van mijn lijstje af om niks te missen. We kwamen aan bij een verborgen altaar uit de 19de eeuw waar een man ons hielp een kaarsje met wierrook te branden. De ervaring had ik niet willen missen. Onze schoentjes werden weer aangetrokken en we liepen verder. Een bakkerijtje serveerde ons smakelijke broodjes waarmee we weer een paar uur vooruit konden. Om Amarens te pleasen gingen we naar het strand Patong beach, welke 10 kilometer van de stad af lag. Het kostte ons per persoon minder dan een euro met de stadsbus en dat had ik het er graag voor over. De plek was verderfelijk en ik werd er niet vrolijk van. De stad bestond uit barretjes, fastfood restaurants, casino’s en andere toeristen voorzieningen. Een korte maar langdurende rit terug naar de stad bracht ons weer bij onze backpacks die ons stonden op te wachten in het hostel. We liepen naar het busstation waar ook de Duitse Malte al in de bus zat die we in Koh Phangan hadden leren kennen. Ik had nog nooit eerder zoveel gevlogen in een maand maar het werd steeds makkelijker.
Het was verschrikkelijk laat toen de Grab ons bij ons hostel bracht. We waren moe maar moesten een heel proces doorlopen voordat we de sleutelkaart kregen van onze kamer. Ik voelde me net een gevangene terwijl ik verplicht werd mijn paspoort af te staan. Ik was er vrolijk binnen gekomen maar de check-in die een half uur duurde maakte me een beetje bitchy. We werden naar de kamer gebracht waar we op een 4 persoons stapelbed sliepen. Het is een leuk concept maar de uitvoering debiel. Als we niet al betaald hadden, dan was ik liever verhuist. We liepen de straat op om de 7 eleven op te zoeken. Het krioelde er van de dikke ratten die er vrolijk rondliepen. De dag erna waren de ratten een vorm van vermaak terwijl ik om het kwartier een gilletje hoorde van een voorbijlopende toerist die er weer één had gespot.
Amarens en ik gingen naar een plek die ik nog graag wou zien in Bangkok, het huis van Jim Thompson. De BTS skytrain bracht ons naar de bestemming waar we werden verwelkomd door een professioneel team dat ons de weg wees. Op blote voeten liepen we langs het door een Amerikaan samengestelde huis. Ik had er mijn ideeën over maar hoorde dat de vrouwelijke gids lovend over hem sprak. Aan het einde van ons bezoek lazen we onze Chinese horoscopen en ontdekte ik waarom Amarens een gloeiende hekel heeft aan lopen. Blijkbaar staat dat gewoon in de sterren geschreven!
Bij een trip down short memory lane kwamen we bij de Khaosan Road en de weg die er parallel aan loopt. Bij de reus met het gouden gezicht dronken we een cocktail die weer verschrikkelijk zwaar viel, na twee slokken begonnen we al te giechelen. We hadden het kunnen weten, we waren er immers al eerder ingetrapt.
Amarens vroeg naar de richting waarop we moesten lopen en lachte me uit toen ik zei dat ik haar daarbij even niet kon helpen. De rest van de dag liepen we door de stad en deden we nog een aantal tempels aan. In de avond reisden we met een gammele stadsbus af naar het Chatuchak markt. Er waren ongeveer 10.000 kraampjes en winkeltjes en het was overweldigend op een goede manier. Een dikke bui kregen we lachend op onze kop terwijl we de mensen met een kraam hielpen hun schoenen allemaal onder de luifel te krijgen.
Weer bij ons horrorhostel was er ook nog een markt gaande op straat die we met plezier tussen de ratjes bewandelden. Ik at mijn laatste Pad Thai in gezelschap van een Indiase zakenman terwijl Amarens de make-up stand onveilig maakte.

Onze reis was aangekomen bij het eind en die realisatie maakte nostalgisch terwijl we er nog waren. Thailand was goed voor ons geweest en van mij had het echte leven nog wel wat langer mogen wachten. Het was een bijzondere zussenreis geweest waarin we elkaar een beetje beter hadden leren kennen.
Op Schiphol stonden onze twee moeders ons op te wachten en op dat moment was ik toch ook wel blij om weer thuis te zijn.